اصطلاحات انگلیسی موسیقی

حالا که برای یافتن پاسخ موسیقی چیست؟ یا موزیک چیست؟ این راه طولانی را تا اینجا آمده‌ایم، بد نیست که با هم نگاهی به اصطلاحات انگلیسی این موضوع نیز بیاندازیم، تا در صورت برخورد با این اصطلاحات، بدانیم که معادل چه واژه‌ای هستند.

Tune: در معنای اول اشاره دارد به همان آهنگ یا اثر موسیقی که به آن تیون گفته می‌شود. معنای دیگر آن اشاره دارد به کوک کردن ساز، صدای انسان و یا هر صدای دارای فرکانس مشخص.

Ton: درج? بلندی و کوتاهی صدا و آواز؛ طرز؛ گفتار و یا لحن که به آن تون گفته می‌شود.

Note: نشانه‌ای برای بیان صدای موسیقایی است. در زبان انگلیسی این کلمه به معنی صدا نیز کاربرد دارد.

Chord: که در فرانسوی به صورت accord نوشته می‌شود، همان آکورد است که از ترکیب چند نت تشکیل می‌شود.

Movement: موومان (به فرانسوی: mouvement ) به معنای بخش کاملی از یک اثر بزرگ‌ترِ موسیقی است که خود آغاز و انجامی دارد. آثاری مانند سمفونی و کنسرتو و سونات هریک از چند موومان تشکیل می‌شوند. گاه یک موومان از اثری در کنسرت‌ها اجرا می‌شود، ولی اجرای هر اثر موسیقی وقتی کامل است که تمام موومان‌های آن اجرا شود.

Fugue: فوگ واژه‌ای برگرفته از ریشه‌ای لاتین و به معنای فرار و ناپایداری است. مفهومِ فوگ در موسیقی، یک فرم با ساختاری کنترپوانتیک است که در دو یا چند صدا و بر اساسِ یک درونمایه (سوژه) ساخته می‌شود. سوژه در ابتدا به تنهایی و بدون همراهی معرفی می‌گردد، سپس مجدداً در تمامی قطعه با همراهی صداهای دیگر، بارها بازنوازی، تقلید و تکرار می‌شود. این تکرار و توالی هر بار در درجات و گام‌های متفاوتی به اجرا در می‌آید.

Texture: همان بافت موسیقی است که به معنی لایه‌های صوتی همزمان و ارتباط بین آن‌ها در یک قطع? موسیقی است.

Color: رنگ، طنین یا تَمبِر (به انگلیسی و فرانسوی: timbre، به ایتالیایی: timbro)، اما رنگ در موسیقی چیست؟ رنگ در موسیقی، عبارتی است برای توصیف کیفیت صدایی که از ساز موسیقی مخصوصی، به وجود می‌آید. به عبارت ساده‌تر، کیفیت احساس شنوایی تولیدشده توسط تُن یک موج صوتی.

Tempo: تندا یا تمپو (به ایتالیایی: Tempo )، معیاری از سرعت اجرای قطعه‌های موسیقی است. سرعت اهمیت زیادی در اجرای موسیقی دارد و بر احساس ناشی از موسیقی تأثیر می‌گذارد. تمپوی قطعات موسیقی اروپایی تا پیش از دوره کلاسیک، بسته به نوع قطعه، کمابیش ثابت و معلوم بود.

Articulation: جمله‌بندی یا آرتیکولاسیون (فرانسوی: Articulation ‎) در تئوری موسیقی، بیانگر شیوه‌ای از نت‌نویسی برای تکنیک‌های اجرایی موسیقی است.

Dynamics: شدت که با عنوان «داینامیک» نیز شناخته می‌شود، به بلندی صدای نت‌ها در موسیقی گفته می‌شود؛ مثلاً بسته به میزان محکم بودنِ ضربات مضراب سنتور یا شستی‌های پیانو، شدت صدا فرق می‌کند. نوانس‌ها را در زیرِ نُت‌ها، آکوردها یا یک جمله? موسیقایی می‌نویسند تا مشخص شود با چه شدتی اجرا شوند.

Beat: بع معنای ضرب است، اما ضرب در موزیک چیست؟ در واقع ،ضرب در موسیقی عبارت است از واحد های زمانی، که شنوندگان معمولاً در حال شنیدنِ موسیقی با حرکاتِ موزون و هماهنگ بدن یا به وسیله ی دست زدن یا پا زدن با آن همراهی میکنند. رهبر ارکستر با حرکات دست در فضا آن ها را مشخص می کند. ضرب ، واحد اندازه گیریِ ضربان های ریتمی در موسیقی است.

Bar: میزان یا ترازه یا ترازک در موسیقی، نشانه‌هایی است که برای مشخص کردن دوره‌ها و تعداد ضرب در هر دوره، و تشخیص همه? نکته‌های وابسته وضع شده‌است. هر دوره به‌وسیله? خطی عمودی، که حامل را قطع می‌کند، از دوره‌های پس و پیشِ خود جدا می‌شود. محتوای میان هر دو خط عمودی را میزان و خط‌های عمودی را خط میزان می‌نامند.

دی جی کیست؟ یک Disc jockey که معمولا به صورت خلاصه DJ (دی جی) نامیده می‌شود، شخصی است که موزیک‌ها و آهنگ‌های رکورد شده را برای مخاطبان خود پخش می‌کند. انواع مختلف DJها عبارتند از:

رادیو دی جی – Radio DJ (کسی که مجری برنامه در ایستگاه رادیویی موزیک است)

کلاب دی جی  – Club DJ (کسی که در کلاب‌های شبانه یا فستیوال‌های موزیک کار می‌کند)

موبایل دی جی – Mobile DJ (کسی که برای کار در محیط عمومی یا خصوصی استخدام می‌شود، مثل عروسی، پارتی یا فستیوال)

ترن تیبلیست – Turntablist (کسی که از رکورد پلیر یا همان گرامافون برای دستکاری و تغییر صداها استفاده می‌کند)

کلم? Disc در عبارت Disc jockey در واقع به صفحات Shellac و بعدها صفحات Vinyl که برای گرامافون بودند، اشاره می‌کند، اما امروزه DJ به عنوان یک اصطلاح فراگیر برای توصیف افرادی که موسیقی را از رسانه‌هایی مانند کاست، سی دی یا فایل‌‌های صوتی دیجیتال بر روی یک CDJ یا کنترولر و یا حتی لپ‌تاپ، با هم ترکیب و پخش می‌کنند، استفاده می‌شود. دی جی‌ ها معمولا عبارت DJ را در ادام? نام واقعی، نام مستعار یا نام هنری خود قرار می‌دهند.

DJها معمولا از تجهیزات صوتی‌ای استفاده می‌کنند که قابلیت پخش همزمان آهنگ را از حداقل 2 سورس یا منبع مختلف به صورت  همزمان داشته باشند. به این صورت قادر خواهند بود، ترک‌ آهنگ‌ها را با هم ترکیب کرده و با ایجاد ترنزیشن بین کارها، ترکیب‌های منحصر به فردی از آهنگ‌ها ایجاد کنند. هم‌تراز کردن ضرباهنگ 2 یا چند آهنگی که همزمان در حال پخش هستند و یکسان کردن ریتم و تمپوی آن‌ها به منظور جلوگیری از تداخل در حین پخش برای اینکه به نرمی و بدون ایجاد صدای نامطلوب، بتوان بین 2 آهنگ جابجا شد نیز شامل این موضوع می‌شود.

دی جی‌ ها اغلب از دی جی میکسرهای تخصصی، میکسرهای صوتی کوچک که قابلیت crossfader (جابجایی بین آهنگ‌ها بدون قطع و وصل شدن صدا) و Cue (تشکیل صف موزیک‌ها برای پخش پیاپی) استفاده می‌کنند تا آهنگ‌ها را با هم ترکیب کنند یا از یک موزیک به موزیک دیگر جابجا شوند. میکسرها علاوه بر این برای گوش دادن به آهنگ بعدی از طریق هدفون استفاده می‌شوند تا دی جی بتواند با این کار، پیش از پخش آهنگ بعدی، آن را گوش بدهد و در صورتی که موزیک مورد نظر را بخواهد پخش کند، برحسب نوع موزیک، ساختار مورد نظرش را برای میکس موزیک بعدی با موزیک فعلی که در حال پخش است، در نظر بگیرد.

همین عملکرد را می‌توان با استفاده از نرم افزار دی جی پیاده کرد، به این صورت که از یک دستگاه کنترولر دی جی برای میکس فایل‌های صوتی بر روی کامپیوتر استفاده می‌شود و ترکیب نرم افزار دی جی، کنترولر دیجی و کامپیوتر، عملکردی مشابه میکسر دی جی را خواهد داشت.

دی جی ها همچنین از میکروفون برای صحبت کردن با مخاطبان و شنوندگان استفاده می‌کنند و در کنار آن از افکت‌های صوتی نظیر Reverb و همچنین تجهیزات دیگری نظیر درام ماشین‌ها (یک نوع ساز موسیقی الکترونیک است که برای تقلید صدای ساز درام و سازهای کوبه‌ای) و سینتی سایزرها (علاوه بر صدای سازهای مختلف، سینتی سایزرها می‌توانند طیف متنوعی از انواع اصوات دیگر مثل صدای انسان، صدای حیوانات، صدای طبیعت و حتی صداهای ناشناسی را تولید کنند) استفاده می‌کنند.

منبع :

https://www.plurk.com/p/p63zsy